Pałac Korniakta

Konstanty Korniakt – z pochodzenia Grek z Krety, który mieszkał we Lwowie w XVI wieku, kontrolował handel winem na całym Czarnomorzu. Był mecenasem, doświadczonym i mądrym człowiekiem, znał wiele języków wschodnich. Dzięki Korniaktowi możemy teraz rozkoszować się cudownymi zabytkami architektury Lwowa z epoki Renesansu. Kamienicę zbudował dla niego, architekt włoski Petro Barbon. Zgodnie z prawem ówczesnych czasów wszystkie kamienice, znajdujące się na Placu Rynek, mogły mieć nie więcej niż trzy okna na fasadzie. Było to tak zwane prawo równych możliwości, aby każde okno parteru mogło być wykorzystywane na warsztaty, sklepy albo apteki lub na reklamy. Nawet najbogatszy obywatel Lwowa Konstanty Korniakt, będąc kupcem, nie mógł naruszyć tej zasady. Później za zasługi na rzecz Królów Polski otrzymał tytuł szlachecki oraz pozwolenie na budowę pałacu z sześcioma oknami.

W połowie XVII wieku pałac Korniakta przeszedł do rodziny polskiego króla Jana Trzeciego Sobieskiego i z tego czasu nazywano go Kamienicą Królewską. W roku 1908 budynek został wykupiony przez miasto i już prawie sto lat działa tu Lwowskie Muzeum Historyczne.

Sala gotycka – jedyny ukraiński zabytek światowego gotyku XV wieku, który przetrwał przebudowę renesansową; znajduje się tu sklep z antykami. Nadzwyczajną atrakcją pałacu Korniakta jest Dziedziniec włoski, zadziwiająco podobny do typowych dziedzińców Florencji i Rzymu. Trudno pozostać obojętnym na piękno architektury. W sezonie letnim na dziedzińcu działa kawiarnia, odbywają się tradycyjne koncerty, festiwale muzyki klasycznej i jazzowej; unikatowa akustyka stwarza niezapomniane wrażenie. Na dziedzińcu można zobaczyć pręgierz – słup haniebny, obok którego w średniowieczu wykonywano egzekucje przestępców.

Konstanty Korniakt, będąc już szlachcicem polskim, wciąż nie mógł zostawić swego ulubionego zajęcia – handlu winem. Nad wejściem do jego domu wisiała gałąź choinki – znak, że tu handlują winem, lecz do winiarni mogli wchodzić tylko obywatele Lwowa z zasobnymi portfelami. W rozległych piwnicach przechowywano wino, które na górę podawano windą. Salę oświetlano lampami olejnymi i do dziś zachowały się wbite w sufit kółka, na których one wisiały. Obecnie można zwiedzić starą winiarnię w pomieszczeniach z atmosferą dawnych wieków.