Misja handlowa Lwowa

Swoją misję handlową Lwów zawdzięcza położeniu geograficznemu w najbardziej optymalnym punkcie skrzyżowania dróg między Wschodem a Zachodem. Od wieków Lwowianie posiadali wielki talent handlowy. Większość mieszkańców miasta posiadało doskonały zmysł kupiecki. Lwowianie wyróżniali się doświadczeniem, rozumem, odwagą, energią i stałym pragnieniem wzbogacenia się. W XIV-XV w. kupcami byli mieszczanie zazwyczaj niemieckiego lub ormiańskiego pochodzenia.

Droga ze Wschodu do Europy przez Lwów, stanowiła tradycyjny szlak transportu cennych tkanin, dywanów, przypraw, owoców. Natomiast ze Zachodu na Wschód płynęła tędy rzeka odzieży, broni, srebrnej i złotej biżuterii, oraz skór.   

Od 1379 roku Lwów otrzymał tak zwane „prawo składu”. Oznaczało to, iż wszyscy nielwowscy kupcy, przewożąc przez Lwów jakiekolwiek towary ze Wschodu lub Zachodu, byli zobowiązani w ciągu dwóch tygodni wystawiać je na sprzedaż, a niesprzedany towar mieli prawo wieźć dalej. Oczywiste jest więc, że sprytni kupcy lwowscy kupowali te towary po cenach dumpingowych i w taki sposób wzbogacali się sami, jednocześnie wzbogacając miasto. Lwowski magistrat starał się wszelkimi sposobami wspierać własnych mieszkańców. Tylko członek lwowskiej społeczności mógł swobodnie kupować towary u kupców, którzy przyjeżdżali do miasta oraz sprzedawać je w kramach. Kupcom z innych krajów zabraniano dokonywania między sobą operacji handlowych, pod groźbą konfiskaty towaru