Czasy ukraińskiej niepodległości

Wszystkie procesy kształtowania i konstytuowania niepodległości ukraińskiej inicjowano we Lwowie. Odbywały się tu pierwsze masowe akcje na rzecz niepodległości. Uczestników tych działań stwali się ofiarami prześladowań specjalnych oddziałów milicji.

17 września 1989 roku we Lwowie odbyła się największa w tym czasie stutysięczna demonstracja. Demonstranci domagali się odzyskania niepodległości i przywrócenia struktur Cerkwi Grekokatolickiej. Krokiem do odrodzenia ukraińskiej niezależności stał się moment, kiedy miliony Ukraińców chwyciły się za ręce, tworząc 21 stycznia 1990 roku żywy łańcuch między Lwowem a Kijowem. 3 kwietnia 1990 roku na lwowskim ratuszu zatrzepotała na wietrze błękitno-żółta flaga państwowa niepodległej Ukrainy. Uchwalenie Aktu o państwowej niepodległości Ukrainy 24 sierpnia 1991 roku świętowały na ulicach setki tysięcy lwowian.

W 1999 roku Lwów stał się swego rodzaju stolicą Europy Środkowo-Wschodniej. Był jedynym miastem w historii Ukrainy, które przyjmowało jednocześnie dziewięciu szefów państw podczas szczytu prezydentów Europy Wschodniej i Środkowej.           

Lwów zawsze był i jest detonatorem procesów związanych z tworzeniem narodu i demokracji w państwie ukraińskim. Miasto stało się główną opoką Pomarańczowej Rewolucji w listopadzie i grudniu 2004 roku, kiedy o Ukrainie mówił cały świat. 70% wszystkich Lwowian uczestniczyło w akcjach obrony demokracji we Lwowie, a co trzeci lwowianin był na Placu Niepodległości w Kijowie. Jesienią 2006 roku Lwów uroczyście świętował swoje 750-lecie.