Рыгор
Барадулін, нарадзіўся 24.02.1935 г. на хутары
Верасоўка Ўшацкага раёна Віцебскай вобласці ў
сям'і рабочага.
У 1954 г. скончыў Ушацкую
сярэднюю школу, у 1959 г. філалагічны факультэт
Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Працаваў
у рэдакцыях газеты «Советская Белоруссия»,
часопісаў «Бярозка», «Беларусь», «Полымя», з 1969 г.
у выдаведтве «Беларусь», з 1972 г. рэдактарам, затым
загадчыкам рэдакцыі ў «Мастацкай літаратуры». У
1984 г. у складзе дэлегацыі Беларускай ССР прымаў
удзел у рабоце XXXIX сесіі Генеральнай Асамблеі
ААН. З 1989 г. - прэзідэнт Беларускага ПЭН-цэнтра.
Сябра СП СССР з 1958 г.
Узнагароджаны ордэнамі
Дружбы народаў, «Знак Пашаны», медалём Францыска
Скарыны і іншымі медалямі.
Першыя вершы апублікаваны
ў 1953 г. (газета «Чырвоная змена»). Выдаў зборнікі
паэзіі «Маладзік над стэпам» (1959), «Рунець,
красаваць, налівацца» (1961), «Нагбом» (1963), «Неруш»
(1966), «Адам і Ева» (1968), «Лінія перамены дат» (1969),
«Вяртанне ў першы снег» (1972), «Рум» (1974), «Свята
пчалы: Выбранае» (1975), «Абсяг» (1978), «Вечалле» (1980),
«Амплітуда смеласці» (1983), «Маўчанне перуна» (1986),
«Самота паломніцтва» (1990), паэму «Балада Брэсцкай
крэпасці» (1975). Творы гумару і сатыры - у кніжках
«Дойны конь» (1965), «Станцыя кальцавання» (1971),
«Журавінка» (1973), «Прынамсі» (1977), «Бервенізацыя»
(1988), «Мудрэц са ступаю» (1988). Разам з мастаком
М.Лісоўскім выдаў альбом сяброўскіх шаржаў і
эпіграм «Няўрокам кажучы» (1971), а разам з К.Куксом
- «Абразы` без абра`зы» (1985). Выйшлі кніжкі паэзіі
для дзяцей «Мех шэрых, мех белых» (1963), «Красавік»
(1965), «Экзамен» (1969), «Ай! Не буду! Не хачу!» (1971),
«Суровая вымова» (1976), «Што было б тады, калі б?»
(1977), «Ці пазяхае бегемот?» (1981), «Азбука не
забаўка» (1985), «Індыкала-кудыкала» (1986), «Кобра ў
торбе» (1990). У 1984 г. выйшлі выбраныя творы ў 2 тамах.
Напісаў кнігу
літаратурна-крытычных артыкулаў і эсэ «Парастак
радка, галінка верша» (1987).
На беларускую мову
пераклаў кнігі - Я.Райніс «Ветрык, вей!» (1965),
Ф.Г.Лорка «Блакітны звон Гранады» (1975), С.Ясенін
«Выбранае» (з А.Куляшовым, 1976), С.Паптонеў
«Беларусь - белая балада» (з В.Нікіфаровічам, 1979,
1985), А.Вазнясенскі «Небам адзіным» (1980), І.Драч
«Мелодыя каліны» (1981), Г.Містраль «Ветраліст» (1984),
К.Шэрман «Дождж у Каралішчавічах» (1984), «Слова пра
паход Ігаравы» (1986), «Беларусь - маё слова і песня
(паэты свету пра Беларусь)» (1987), А.Хаям «Рубаі»
(1989), М.Шагал «Паэзія» (з Л.Бярынскім, 1989),
Б.Пастарнак «Гарэла свечка...» (1990). Паасобныя
творы Шэкспіра, Байрана, Кітса, Кіплінга, Рэмбо,
Бёрнса і іншых паэтаў свету ўвайшлі ў кнігу
перакладчыка «Кахаць - гэта значыць...» (1986).
Пераклаў п'есы Лесі Ўкраінкі «Каменны гаспадар»
і Мальера «Тарцюф».
Лаўрэат прэміі Ленінскага
камсамола Беларусі (1976) за паэму «Балада Брэсцкай
крэпасці», Дзяржаўнай прэміі БССР імя Янкі
Купалы (1976) за зборнік вершаў «Рум» і кнігу
перакладаў выбранай лірыкі Ф.Г.Лоркі «Блакітны
звон Гранады». |
