Эта страница
посвящена Шляхетской фамилии
Чашницкий (Czasznicki) (Czaśnicki)
Герб – Trąby
****************************************************************************
Родовой
герб.
Герб
также известен как: Trambi, Tranby, Tres Tubae, Trzy Trąby, Tuba, Brzezina, Trąba.
****************************************************************************
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Описание герба:
-----------------------------------------------------------------------------------------------
(Trąby). Tranby, tres tubas nigras
transversaliter sibi iunctas in campo albo defert.
Jan
Długosz, Insignia ..., nr 125, s.72
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Trąby, trzy trąby czarne złączone, obrócone
względem siebie w polu białym .
Tłumaczenie
Danuta Szopa
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Trąby trzy myśliwe oprawne w
cztery strefy, każda z nich złota, w polu białym każda z
nawiązaniem złotym, wszystkie trzy końcami cieńszymi jakby
się w jedno centrum schodziły. Na hełmie jedni kładą
dwie trąby myśliwe zakrzywione do góry, zkorony stojące,
z których jedna czarna, druga prawa złota; inni zaś
pięć piór strusich.
Kasper Niesiecki, Herbarz, t.IX, s. 103
-----------------------------------------------------------------------------------------------
(...) w polu czerwonym trzy trąby
myśliwskie czarne o nawiązaniach złotych, złączone
ustnikami w gwiazdę.
Józef Szymański, Herbarz,
s.179
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Posiadanie własnego herbu
niewątpliwie zawsze
było faktem nobilitującym.
Dziś, gdy coraz częściej zdajemy sobie sprawę z konieczności powracania do własnych korzeni, chętnie również przywraca się dawne albo tworzy nowe symbole
lokalnych społeczności.
Na Zakliczyński herb składają
się: białe tło
tarczy herbowej otoczone czarną obwolutą
na której znajdują
się trzy trąby czarne, z okuciami złotymi, połączone
w środku ustnikami. Trąby są głównym i jedynym elementem pola herbowego. Potrójnie powtórzone
są rozłożone
pod równym kątem
jakby zawieszone na gwoździu
albo haku. Pole herbowe
jest białe co w heraldyce
uznawane jest za synonim srebra. W klejnocie nad hełmem
w koronie pięć piór strusich.
Według Długosza
herb Trąby jest pochodzenia włoskiego.
Niektórzy heraldycy wiązali to godło z przybyłą z Alzacji rodziną Jordanów.
Herb Zakliczyna jest herbem
rodowym Jordanów herbu "Trzy trąby" z Zakliczyna
(k/Myślenic) i stał
się herbem miasteczka
tylko po to, "... żeby
wszem i wobec i każdemu z osobna było wiadomo, że miasteczkiem Zakliczyn (nad Dunajcem) władali panowie Jordanowie herbu Trąby z Zakliczyna (k/Myślenic), tak samo jak Jordanowem i Limanową. ..."
Herb "Trąby" był najczęściej używany
przez rodziny szlacheckie, zamieszkujące
na ziemi krakowskiej, przemyskiej, ruskiej, a po unii horodelskiej
- także na Litwie. Herbem "Trąby" oprócz
rodziny Jordanów pieczętowało się jeszcze
około 90 rodzin.
Obecny Herb "Trzy trąby" którym posługuje
się Zakliczyn został
przez lata nieco zmieniony. Jego obecny kształt
został uproszczony i przedstawia się tak:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Herb
Trąby
W polu srebrnym trzy
trąby czarne 2, 1, złączone ustnikami, z czterema
sztrefami złotymi i zawiniętymi sznurami. W klejnocie nad hełmem
pięć piór strusich.
Najstarsza pieczęć z 1385 roku. W źródłach
pisanych pojawia się pierwszy raz w 1388 roku.
Aktem unii horodelskiej
herb ten został przeniesiony
na Litwę. Ze strony polskiej ród reprezentował
Mikołaj Trąba, arcybiskup
gnieznieński, do rodu został
adoptowany Krystyn Ościk z Kiernowa.
Ród ten zamieszkiwał
głównie w ziemiach:
krakowskiej, łęczyckiej,
przemyskiej, ruskiej i na Wileńszczyźnie.
Należały do niego następujące rody: Amfor, Błeszyński, Brzeziński, Chwalczewski, Chwaliszewski, Ciarnowski, Ciążyński, Ciborowski,
Cyryna, Czaśnicki,
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Legenda herbowa:
Był
przy Leszku Czarnym Tatarzyn chrzczony, którego zwano Ordyńcem, ten
gdy jechał na łowy z królem, nadjechał straż abo
zagon tatarski. Widząc, iż mu trudno było uciec,
począł z nimi mówić językiem ich, „żem ja
też jest z rodu waszego i rad z wami do swej ziemie pojadę, tylko
mnie posłuchajcie. Jest tu ze mną król polski w tej puszczy, a
tak z was przybrawszy się mężów dobrych kilka
pojedźcie ze mną, a ja go przywabię trąbą do siebie.
Kiedy go pojmamy, będziemy mieć zeń wielki okup”. Pogani mu
się dali namówić, on je odwiódł daleko od ludu ich
wjechawszy w puszczą; kiedy rozumiał o swych już blisko,
dał znać językiem polskim, wrzekomo wołając na psy i
trąbiąc, rzekł: „Strzeżcie się, oto pogani”. Ci co przy królu
byli, sprawili się porządnie, wywiódłszy
pogan w miejsce przestrzenniejsze pojmali, dowiedzieli się sprawy od
nich pewnej o wojsku ich. Wskok posłali do zamku krakowskiego po ludzie; oni
czekiwają rychło-li
im króla przywiodą związanego,,który
prędko do nich sam z ludem przyszedłszy, poraził pogany. On Ordyniec prosił króla, aby nań łaskaw był za jego
wierną posługę.
Król mu powiedział: Z ochotą
dam, ocz prosić będziesz”. Prosił o
herb, aby go mógł
mieć jako insze rycerstwo polskie. Król mu
rzekł: „Jakiego chcesz,
tedy dam”. On prosił, aby mu dał trąbę, takim kształtem, jaką na sobie miał, królewską.
Król ochotnie mu powiedział:
„Nie jedną, ale trzy”. Zaraz
mu dał i opatrzenie wielkie,
a uczynił rycerzem swym. Zwano go długo miasto Jordana panem Ordynem, potem położyli J-, a zwali aż po
ten wiek i teraz Jordanem.
Bartosz
Paprocki, Gniazdo cnoty, s.1061
Leszek Czarny (1279-1288) [król polski]
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Легенда о гербе (перевод)
Был при Лешике Чёрном
Татарин крещённый, которого называли Ордынцем, когда тот ехал на охоту с
королём, подъехала охрана или загон татарский.
Видит что ему трудно
было убежать, начал с ними говорить языком их, «(żem) я тоже есть из рода
вашего и рад с вами до своей земли (pojadę), только меня послушайте. Есть
здесь (тут) (ze mną) король польский в той пуще, и так с вас прибравши
себе мужей хороших несколько поехать со мной, и я его привлеку трубой к себе.
Когда его поймаем, (będziemy) чувствовать (zeń) большой выкуп».
Погане ему себя дали уговорить, он (je) (их) отвёл далеко от людей их, въехавши
в пущу; когда понял что свои уже близко, дал знать языком польским, (wrzekomo) кричать на (psy)
(собак) и трубить, rzekł:
„Остерегайтесь, вот погане”.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Genus polonicum, simulacionis ignarum.
Jan Długosz, Insignia ...,
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Ród polski, pozornego zapału [obecnie najlepiej oddaje to wyrażenie „słomiany zapał”].
Tłumaczenie Danuta Szopa
Перевод некоторых слов.
(pozorny –
мнимый, кажущийся)
(pozornie –
мнимо, для вида, с виду – неправдиво)
(zapał – воодушевление, жар, пыл - запал)
(obecnie –
теперь, в настоящее время)
(najlepiej –
лучше всего)
(oddaje -)
(wyrażenie -
выражение)
(słomiany -
соломенный)
(zapał – воодушевление, жар, пыл - запал)
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Наши
однофамильцы:
1.Чашницкий Антон Иосифович -
майор - ком. 2 бат. 8 гренадерский
Московский полк.
(Список: генералам,
офицерам и классным чинам Гренадерского корпуса, участвовавшим в сражении под
Плевной 28-го ноября 1877 г.)
2.ЧАШНИЦКИЙ Виктор Викторович 12.09.38 Грузинская ССР Кат.1 (Сталинские списки)
3.ЧАШНИЦКИЙ Константин Викторович 19.04.38 Грузинская ССР Кат.1 (Сталинские списки)
4.Чашницкий Мечислав выпускник 1857 г. (Окончившие курс Виленской 1-й гимназии 1837-1903)
5.George Czasznicki (Vice President, Finance – EMEA Lotus 1984-89, Controller in Windsor, UK for the European Finance Team)
6.Daniel Czasznicki (Tuck Shop)
7.4786. Чашницкий Мечеслав Мечеславович, 1887 г. р., г. Липецк, техник. Арестован 2 октября 1937
года. Приговорен к трем годам заключения в исправительно-трудовом лагере. (ВОЗВРАЩЕНО ДОБРОЕ ИМЯ)
8.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Данные о фамилии взяты из гербовника Адама Бонецкого.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Adam Boniecki
T. 3, str. 337, 338
CZAŚNICCY, v. CZASZNICCY, v. CASZYŃSCY h.
TRĄBY z Czaśnik, w ziemi halickiej. Mikołaj, zastawny posesor Czaśnik
1471 r., bierze w zastaw za 175 grywien Putatyńcze od Stanisława z
Chodcza. Tenże Mikołaj Pierzchnicki, posesor Czaśnik,
zapisał 1474 r. żonie swej Burnecie, córce Fala z
Łopuszki, 160 grywien posagu i wiana na Czaśnikach. Od posiadanych
dóbr pryjął nazwisko Czaśnicki, a pisał się
też z Petryłowa (AGZ. XII i XVI). W 1492 r. podsędek
następnie sędzia ziemski halicki 1496 r. Tenże Mikołaj, ale
Czasziński, rezygnował z urzędu sędziego w 1510 r.
Stanisław,
syn Mikołaja z Czaśnik, 1487 r. na uniwersytecie krakowskim. Ten sam
potem Stanisław Czaśnicki, kanonik krakowski 1510 r., scholastyk
gnieźnienski 1528 r. Stanisław, prawdopodobnie ten sam, tylko że
Czaszyński, kanonik gnieźnieński 1524 r., kanonik krakowski 1528
r. (Kor.). Kasper Czaśnicki 1525 r. (Proch.). Katarzyna Czaszyńska
sprzedała Mokrzany i Szeszerowice Kmicie 1531 roku.
Antoni,
podstolic łucki, i Mikołaj, regent grodzki połocki, w powiecie
oszmiańskim 1783 r. (Jank. Pow. Oszm.).
Czaszniccy
Jerzy Feliks i Ferdynand Józef, synowie Tadeusza, wnukowie Franciszka,
prawnukowie Antoniego, praprawnukowie Mikołaja, syna Pawła,
właściciela dóbr Malinikowszczyzna w 1605 r., legitymowali
się ze szlachectwa w gubernii wileńskiej 1832 r.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Seweryn Uruski
T. 2, str. 396
CZAŚNICKI,
v. CZASZNICKI h. TRĄBY. Pisano ich także Caszyński.
Mikołaj, podsędek następnie sędzia ziemski halicki 1496 r.,
zaślubił Burnetę z Łopuszki. Stanisław, kanonik krakowski
1510 r., a od 1524 r. kanonik gnieźnieński. Mikołaj, regent
grodzki połocki 1784 r.
Jerzy,
Ferdynand i Michał, synowie Tadeusza, zapisani do ksąg szlachty gub.
wileńskiej 1832 r., a Mieszysław i Aleksander, synowie Michała,
oraz Stanisław, syn Kazimierza, i Franciszek, syn Antoniego,
wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub.
wileńskiej.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Kasper Niesiecki
T 3, str. 237
Czaszyński
herbu Trąby, inni ich piszą Czaśnicki, jako Okolski t.
2, fol. 80, kędy też namienia że Czaśnickiego,
sędziego Lwowskiego córka Anna dostała się Boboli, czy
też Janowi Gołuchowskiemu sędziemu Sendomierskiemu.
Czaszyński dziekan Łowicki, kanonik Krakowski w roku 1538.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Разные варианты герба.
© Автор страницы - Viaczesław Mikołaja Czasznicki